:: হেঁপাহ ::

কবি হোৱাৰ হাবিয়াস ৰখা নাই কোনোদিনে..

ধুনীয়াকৈ এটি কবিতা লিখাৰ হেঁপাহ কিন্তু চিৰন্তন...

বাৰে বাৰে আউল লাগিলেও...

চেষ্টা কৰো শব্দৰ ৰামধেনুত অনুভৱক খাঁজে খাঁজে বহুৱাবলে

পিছে প্রতি বাৰেই জোট-পোটহে খাঁও নিৰাশাৰ লতাজোপাত..

তথাপিও কিন্তু হৃষ্টপুষ্ট মোৰ আশা..

আবেগৰ পলস এমুঠিত এতিয়া জোনাকক ৰুইছো..

বিশ্বাস...এদিন জোনাক ফলে-ফুলে জাতিষ্কাৰ হৈ উঠিব..

আৰু সেইদিনাই আনুভৱকো খমখমীয়া সাজেৰে দেখনিয়াৰ কৰি তুলিম

বাটৰুৱাই ৰ লাগি চাই ৰোৱাকৈ...

কিয়নো...

কবি হোৱাৰ হাবিয়াস যদিওবা ৰখা নাই...

ধুনীয়াকৈ এটি কবিতা লিখাৰ হেঁপাহ কিন্তু চিৰন্তন....

                           **মন-জিৎ**